Sfera fizyczna – podnoszenie ogólnej sprawności, normalizacja napięcia mięśniowego, torowanie prawidłowego wzorca chodu, poprawa koordynacyjnych zdolności motorycznych, głownie równowagi i poczucia rytmu, poprawa orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała, stymulacja i normalizacja czucia głębokiego i powierzchniowego.
Sfera emocjonalno-motywacyjna- wzrost motywacji i akceptacji procesu terapeutycznego, zwiększenie poczucia własnej wartości, zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych.
Sfera poznawcza- stymulacja odbioru wrażeń zmysłowych, poprawa percepcji wzrokowej i słuchowej, stymulacja uwagi, pamięci, myślenia, mowy, nabywanie i rozwijanie nowych umiejętności.
Sfera społeczna- aktywizacja psychospołeczna, rozwijanie pozytywnych relacji społecznych.
HIPOTERAPIA oddziałuje na:
- Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca chodu.
Poprzez ruchy konia w stępie, na pacjenta przenoszony jest wzorzec ruchowy odpowiadający ruchom człowieka w chodzie. Przesunięcia grzbietu końskiego przenoszone są na miednicę, tułów i kręgosłup, przez co mięśnie naprzemiennie napinają się i rozluźniają. Stymulacji poddawana jest równowaga, koordynacja i wiele innych czynności motoryki małej i dużej. W siadzie jeździeckim stawy kończyn dolnych są odciążone, dlatego jazda konna jest doskonałą formą treningu w sytuacji typowej dla chodu.
- Normalizowanie napięcia mięśniowego.
Ciepło zwierzęcia i rytmika ruchów konia sprawiają, że napięte mięśnie rozluźniają się, można więc wykonywać ruchy, które zwykle sprawiają trudność. Utrzymanie prawidłowego dosiadu zmusza do prostowania się, wzmacniają się mięśnie grzbietu, brzucha, obręczy barkowej, postawa ulega czynnej korekcji. Rytm i ciepło wpływa rozluźniająco na mięśnie nadmiernie napięte oraz pobudzająco i wzmacniająco na mięśnie w przypadku obniżonego napięcia.
- Doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacji w przestrzeni i w schemacie własnego ciała.
- Zwiększenie możliwości koncentracji uwagi i utrzymanie zorganizowanej uwagi.
- Poprawa komunikacji.
- Zwiększenie motywacji
- Wzrost samodzielności.
- Zwiększenie poczucia własnej wartości.
- Zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych, reakcji nerwicowych, poprawa umiejętności relaksowania się.
- Nawiązywanie pozytywnych kontaktów społecznych, wzrost odpowiedzialności.
- Dostarcza okazji do przebywania pacjenta w środowisku (przyroda, zwierzęta) innym niż typowe.
Na hipoterapię kieruje lekarz prowadzący, po uwzględnieniu wskazań i przeciwskazań. Powinien zostać skonstruowany indywidualny plan pracy terapeutycznej, w celu osiągnięcia maksymalnych efektów.